wtorek, 24 maja 2011

Korespondencja reklamy ze sztuką – plakat

Korespondencja reklamy ze sztuką – plakat

Plakat od końca XIX wieku ozdabiał pasaże i ulice. Był symbolem wielkomiejskiego stylu życia. Zapraszał na rewie, bale, wernisaże, pokazy kinematograficzne, do opery, teatru. Sztuka wyszła na ulice za sprawą H. de Toulouse – Lautreca, A. Muchy. Język plakatu to metafora, aluzja, to wrażliwość na bieżące wydarzenia, prostota.


Polska Szkoła Plakatu

Estetyka ta narodziła się w latach 50. w okowach autorytaryzmu. Plakat jako narzędzie propagandy z czasem uwolnił się od socrealizmu i stał się pretekstem do swobodnej ekspresji. Indywidualność pokazano w 1966 roku na pierwszym Międzynarodowym Bennale Plakatu. Zabłysnęli: H. Tomaszewski, W. Fangor, M. Hibner, J. Młodożeniec, J. Pałka, F. Starowieyski, W. Świerzy, R. Szaybo. W ich ślady poszli: R. Karolus, A. Klimowski, S. Kubica.


Przedstawicielem secesji, twórcą artystycznego plakatu był Czech, Prażan Alfons Mucha. Więcej tu subtelności, motywów fauny i flory, jak przystało na secesję. Kobiety mityczne, dziewicze i wplatające się w kompozycję. Podobnie jak niektóre reklamy, gdzie kobieta jest tylko dodatkiem, ozdobnikiem produktu, jego tłem.







Henri de Toulouse Lautrec – malarz, rysownik, karykaturzysta, Francuz, związany z Salonem Odrzuconym, prekursor ekspresjonizmu wypracował swój własny, niepowtarzalny styl: czarna, zamaszysta wijąca się, niespokojna kreska, nasycone kolory, skróty perspektywiczne, deformacje. Śledził bulwarowe oblicze Paryża, nocą, kiedy knajpy, burdele i kabarety tętniły życiem. obserwował i uwieczniał prostytutki, ich klientelę, tancerki, gości. Jego afisze zapraszające na rewię, kabaret, pokazy kankana zdobiły ulice i podziemie metra. Jego styl charakteryzuje reklamę: kolor, kreska, plastyczność i czytelność, dwuznaczność i ironię.


Brak komentarzy: