Wykorzystanie kolorów w marketingu

Zaraz obok słuchu i dotyku, jednym z podstawowych zmysłów jest wzrok. Pomaga on w gromadzeniu informacji, czy też przetwarzaniu ich. Jaki jednak związek ma on z reklamą? Otóż jak wykazują badania, blisko 65% klientów uznaje kolor za czynnik najbardziej identyfikujący markę.

Jeżeli zapytano by przeciętnego człowieka o znajomość kolorów, zapewne zakończyłby na około dwudziestu. Tymczasem, w języku angielskim istnieje ponad trzy tysiące słów określających kolory. Jak twierdzi H.C. Conklin, o bogactwie języka decydują potrzeby, zaś przy tworzeniu logo, kolor zdaje się fundamentalny.

Przede wszystkim, pozwala on na wyłonienie marki z tłumu konkurencji. Pozwala również dostrzec produkt na półce, a często i przekonać do zakupu. Kolor może bardzo wyraźnie wpływać na nastroje, a zatem wpajać na wybrane emocje. Ponadto, nie bez przyczyny szpitale określa się chłodnymi (kolor niebieski może obniżyć odczuwalną temperaturę o trzy stopnie).

ZNACZENIE KOLORÓW W REKLAMIE

Czerwony - bardzo wyraźnie zwraca uwagę odbiorcy, nakłania do szybkiej reakcji (zakupu). Utożsamia się go również z miłością, pasją, ale i także dynamiką i zagrożeniem. Jest on chętnie wykorzystywany dla promocji produktów o charakterze osobistym (jak perfumy bądź bielizna).

Żółty - oznacza radość, szczęście, energię oraz intelekt. Ponieważ lubią go dzieci, często używa się go przy produktach do nich skierowanych. Wiąże się z prędkością (przykładowo szybką obsługą) i bezpieczeństwem.

Pomarańczowy - jako że wynika z połączenia czerwieni i żółci - podkreśla on radość, energię i determinację. Lubiany jest on szczególnie przez młodzian.

Zielony - kolor natury, kojarzony ze spokojem, świeżością (naturalne świeże produkty), bezpieczeństwem (medykamenty), wzrostem (usługi bankowe).

Niebieski - oznacza on stabilizację, mądrość, stałość oraz prawdę. Kojarzy się z czystym powietrzem.

Czarny - utożsamiany z elegancją, prestiżem, ale i złem, a nawet śmiercią. Umiejętne wykorzystany symbolizuje wysoki standard.

Pewne kolory mają także stale przypisane miejsce w galeriach handlowych, bankach bądź sklepach. Czerwony, pomarańczowy, czarny i morski trafiają do klientów spontanicznych, a zatem tych dokonujących zakupów pod wpływem emocji (wyprzedaże, fastfoody, outlety). Granat i turkus do klientów oszczędnych (banki). Zaś róż, błękit i jasny fiolet do klientów tradycyjnych, którzy przychodzą po konkretne towary (sklepy odzieżowe)

Kolory warto dostosowywać także pod grupę docelową (np. ze względu na płeć). Podczas gdy kobiety lubują się w błękitnym, pomarańczowym, żółtym, purpurowym oraz zielonym, mężczyźni wolą błękit, czerń, brąz, zieleń i czerwień.

Znaczenie może mieć również wiek, co było zresztą wspominane wcześniej. W przypadku dzieci (przedszkolnych oraz wczesnoszkolnych) dominuje żółć. Młodzież preferuje pomarańcz, a osoby starsze wszelkie stonowane barwy natury.

Ostatecznie jeszcze warto pamiętać o kontekście kulturowym gdyż poszczególne barwy wcale nie muszą posiadać uniwersalnej symboliki. Podczas gdy na zachodzie biel symbolizuje niewinność, w Chinach oznacza ona śmierć. Dla odmiany, cenią oni róż, który w Europie i Indiach uznawany jest za niepoważny i niemęski. Fiolet, wiązany w Europie z mistycyzmem, w krajach arabskich kojarzy się z prostytucją.

A wy? Nie zwracacie czasem uwagi na wielkie czerwone tablice z promocjami? :)

Rap w reklamie - Atlas robi nas na biało

Wyszło zbyt poważnie, jak na żart.
W nowej reklamie gładzi szpachlowych, czy też innych spoiw gipsowych (w końcu tego nie dowiadujemy się ze spotu, uogólniając - ze spotu nie dowiadujemy się niczego) firmy Atlas wystąpił tenisista Jerzy Janowicz, kierowca wyścigowy Maciej Steinhof oraz windsurfer Paweł Tarnowski:

Sportowcy żarliwie, parafrazując, zapraszają nas do swojej szopy. Szopy widocznej w tym quasi teledysku. Szopy... która nic wspólnego nie ma z Atlasem. Szopy wyłożonej sztuczną trawą i wiaderkami marki Atlas z tajemniczą substancją w środku.
Zaciekawiona tym, co ma piernik do wiatraka, a farba do krzyczącego do niedawna na dziennikarzy Janowicza, dowiaduje się, że:
Każdy ze sportowców jest ambasadorem jednego z produktów: windsurfer Paweł Tarnowski to twarz akrylowej ecoFarby, kierowca wyścigowy Maciej Steinhof wspiera promocję lateksowej optiFarby, zaś Jerzy Janowicz - proFarby lateksowej, przeznaczonej na wymagające podłoża. Wyszło, jak wyszło. Na reklamie na pewno zyskał Janowicz, wykazując się dystansem do sytuacji z "trenowaniem po jakiś szopach". Humor i ironia? Jak najbardziej. Jestem przekonana, że samo "zapraszam do swojej szopy" może w krótkim czasie przedostać się do żargonu internautów lubujących się w memach o hasłach podobnej treści.
A ja wciąż, zrobiona na biało, pytam (bo zielonego pojęcia nie mam): jakiego produktu/jakich produktów to reklama?


Wiele piosenek zostało odświeżonych dzięki reklamie. I tak właśnie większość zna piosenkę Amandy Lear Enigma z 1978 roku z wykorzystania w reklamie Kinder Bueno i częściej, jako "Give a bit of mmm to me". Tak samo w przypadku Lenki (Everything At Once) i reklamy Windows 8: https://www.youtube.com/watch?v=mwhd6tbxs74
Utwór Lenki pojawia się również w spocie reklamującym wiosenną ramówkę TVN (wiosna 2009). Tym razem jest to The Show (do obejrzenia, niestety w wątpliwej jakości, tutaj: https://www.youtube.com/watch?v=PX_mKy1rspI). A odchodząc od branży stricte reklamowej - Lenka i Trouble is a friend to czołówka serialu Julia. Czyżby TVN miał w swych szeregach zagorzałych fanów piosenkarki?
Biorąc pod lupę wspomniany wcześniej TVN, warto przypomnieć zwiastun wszystkich części trylogii Władcy Pierścieni, które ukazywały się w styczniu 2013 roku (co tydzień) na łamach stacji. Za poczucie humoru należy się ogromna pochwała. Śpiewający Golum jest o wiele śmieszniejszy, niż rapujący sportowcy. A utwór, o którym mowa, to One day w oryginale w wykonaniu Asafa Avidana. Pojawiła się też druga wersja i tym razem Golum śpiewa głosem kobiety, a mianowicie: Andrew Britton, Brian Hodge, Michelle Hodge – Home.


Drogi Atlasie, najprostsze rozwiązania bywają często najskuteczniejsze. A spot z Janowiczem, Steinhofem i Tarnowskim przypomina mi (na nieszczęście) spot wyborczy Karola Karskiego: https://www.youtube.com/watch?v=kPS1oFREI8M
Sportowcy natomiast powinni brać przykład z kolegi "po fachu" i wybierać lepsze oferty. "Kolega po fachu", czyli nikt inny, jak Jakub Błaszczykowski, wystąpił w głównej roli (w roli ambasadora całej akcji) w spocie reklamowym McDonald’s. Muzyka z reklamy to jedna z wersji utworu: Eenie, Meenie, Minie, Moe, który to splot słów jest dość popularny w krajach anglojęzycznych, przypomina również piosenkę z 1935 Shirley Temple Polly Wolly Doodle. Spot tutaj: https://www.youtube.com/watch?v=-HFMpL1vomg
Akcja odbywała się w 2012 roku (przysyłanie formularzy 6 lutego – 4 marca).

Ile warte jest machanie flagą?

Jakie cechy powinna mieć powierzchnia reklamowa? Powinna być dobrze wyeksponowana, oświetlona, powinna znajdować się w miejscu gdzie zobaczy ją jak największa liczba osób. Prosta sprawa, ale najlepsze miejsca reklamowe, przykładowo w miastach, na billboardach kosztują masę pieniędzy.

Najlepszym, prostym i przede wszystkim tanim miejscem na reklamę jest flaga państwowa. Już tłumaczę logikę mojego rozumowania. Kibice na zawodach sportowych, zwłaszcza takich, gdzie mamy do czynienia z rywalizacją międzynarodową, bardzo często zabierają ze sobą flagi, by pokazać kogo dopingują. Ten, z pozoru nicnieznaczący, skrawek materiału stanowi znakomitą wręcz powierzchnię reklamową. Flagę widzą zgromadzeni na stadionie, hali, pod skocznią narciarską kibice, których można często liczyć w tysiącach. Dodatkowo, jeśli z zawodów przeprowadzana jest transmisja telewizyjna, napis na chorągiewkach, transparentach, oglądają widzowie, których można policzyć w milionach. Czy to nie jest genialny sposób na promocję?

Szkopuł w tym, że nie umieścimy na fladze narodowej banneru reklamowego - byłoby to niesmaczne, zostałoby potraktowane jako bezczeszczenie symbolu państwowego. Ale pod względem marketingowym, napisanie nazwy miasta, z którego pochodzą fani to strzał w dziesiątkę. Jest to świetny sposób na darmową promocję swojego miasta.

Zostańmy na naszym krajowym podwórku i weźmy za przykład mecze siatkówki, odbywającą się co roku Ligę Światową siatkarzy. Do Polski przyjeżdża kilka najlepszych drużyn z całego świata, zjeżdżają się kibice z całego kraju, niekiedy i fani siatkówki z Europy, czy innych kontynentów. Na trybunach pojawiają się flagi opatrzone nazwami: Racot, Andrychów, Ostrołęka, Złotoryja. Podejrzewam, że przeciętny Polak nie będzie potrafił określić, w której części kraju znajdują się te miejscowości. Ale już zakodował, że stamtąd pochodzą kibice. Kiedy następnym razem usłyszy lub zobaczy, którąś z tych nazw, skojarzy to z biało-czerwoną flagą.

Rok 2010, wrzesień, Włochy - Mistrzostwa Świata w siatkówce mężczyzn. Polscy kibice na widowni, z obowiązkowymi szalikami, w koszulkach i z flagami. Operatorzy kamer jak zwykle wyłapują najlepiej bawiących się ludzi. Wśród nich są Polacy, w reprezentacyjnych t-shirtach z biało-czerwonymi transparentami z napisami Rawicz i Nowa Sól. Biorąc pod uwagę, że mamy godziny popołudniowe/wieczorne, czyli antenowy prime time, a widzowie przed telewizorami oglądali flagi przez powiedzmy 30 sekund - tyle ile trwa przeciętna reklama, to obliczmy orientacyjnie ile miasto Rawicz musiałoby zapłacić za wyemitowanie w tradycyjny sposób spotu reklamowego.

Dla przykładu użyjmy stawek stacji TVN. Wg cennika na kwiecień 2011, Rawicz musiałby zapłacić za reklamy w godzinach 18-21 (tak odbywały się mecze Mistrzostw) kwotę od 29 tys. do 59 tys. złotych. Weźmy pod uwagę fakt, że zbliżenia na flagę były kilka razy - załóżmy, że trzy. Dodajmy więc do siebie kwoty 30 000, 40 000 i 50 000, całkowicie hipotetycznie oczywiście. Mamy tu sumę 120 tysięcy złotych za reklamę w trakcie jednego wieczoru. Kolejne dwa mecze i mamy niebagatelną kwotę 360 tys. PLN. Niebagatelną dla Rawicza, bo koncerny kosmetyczne, odzieżowe, czy nawet banki lub marki żywnościowe, są przygotowane na takie wydatki. Jednak ta kwota pokazuje nam jak cenne moga być zwykłe prostokąty materiału w rękach kibiców.

Tradycyjne już podpisywanie flag nazwą swojego miasta jest doskonałym sposobem na promocję danego regionu. Wydarzenia sportowe są chętnie oglądane przez rzesze kibiców na całym świecie. Kibiców nieświadomych, że flaga jest swego rodzaju powierzchnią reklamową. Jednym z najwiekszych plusów takiej "reklamy" jest to, że nie traktujemy jej jako reklamy. Jest to po prostu wyrażenie związania ze swoim miejscem zamieszkania, wyrażenie solidarności danego miasta ze sportowcami walczącymi o medale. Ale, że działa jak każda inna reklamówka, to sprawa drugorzędna.

Elażbieta Poznar (st. dzienne)

Źródło: http://www.tvn.pl/grupatvn/advertising