Kreowanie wuzerunku artystycznego, część 2: Charles Bukowski

Bukowski jest typowym przykładem pisarza skandalisty. Jego twórczość zainspirowana została własnymi doświadczeniami, związanymi z seksem, alkoholem, biedą, niedolą pisarza i słabościami każdego człowieka. Tak jak w przypadku Jerzego Kosińskiego, wszelkie kłopoty, w które wpada pisarz działają tylko na jego „marketingowy” sukces. Jak widać, nawet świat literatury karmi się skandalem. Przychodzi mi do głowy pewien cytat z Julii Marcell:

„Jako artysta musisz pakować się w tarapaty. Kiedy możesz kolorowo żyć, możesz kolorowo pisać.”

Bukowski sławę zyskał dzięki cyklowi powieściowemu o życiu alkoholika i "ćmy barowej" − Henry'ego Chinaskiego. Henry był alter ego samego pisarza. Kilka powieści Charlesa Bukowskiego, a także jego opowiadań doczekało się ekranizacji. Ostatnie z nich, to "Factotum" z 2005 roku, którego bohaterem jest znów alter ego pisarza, Henry Chinaski, którego gra Matt Dillon i "Kobiety" z 2006 roku, polski krótkometrażowy komediodramat powstały na motywach opowiadania ”Niezupełnie Bernadette.”

Bukowski przez większość swojego życia był alkoholikiem. W jednym z wierszy opisał nawet radość po przeglądzie lekarskim, gdy okazuje się, że alkohol nie zostawił żadnych odczuwalnych skutków na jego zdrowiu.

Co ciekawe, życie Charlesa Bukowskiego, zainspirowało twórców serialu "Californication" i stworzenie postaci Hanka Moody'ego: pisarza, wiecznie zmagającego się ze sobą, uzależnionego od seksu. Człowieka, który robi wszystko by stracić, to co wartościowe. 

Co do Bukowskiego, jego twórczość poruszyła wielu ludzi min. Toma Waitsa, który wykorzystał słowa z jednego z wierszy w swojej piosence.  Na grobie pisarza widnieje epitafium: "Don't try" ("Nie próbuj"). Podobno ma to oznaczać: "Jeżeli już o coś zabiegasz, idź na całego, w przeciwnym razie nawet nie zaczynaj".

źródła:
www.youtube.com
www.onet.pl