Marketing polityczny (cz.1)

 Pojęcie marketingu politycznego

Marketing polityczny jest jedną z metod komunikacji politycznej. To zespół teorii, metod, technik i praktyk społecznych mających na celu przekonanie obywateli, aby udzielili poparcia politykowi, partii lub projektowi politycznemu.
Marketing polityczny to zespół technik wykorzystywanych do stworzenia odpowiedniego obrazu kandydata wśród jego elektoratu, wypromowania jego osoby, wyróżnienia go spośród rywali i uzyskania maksymalnej ilości głosów przy jak najmniejszym zużyciu środków.
Definicje te jednak ograniczają marketing polityczny wyłącznie do czasu wyborów, wiążąc go z osobą konkretnego polityka. Tymczasem w rzeczywistości działania związane z marketingiem politycznym prowadzone są przez cały czas, nie tylko przed wyborami, a politycy są wkomponowani w obraz partii politycznej, w której działają.

Jedną z koncepcji marketingu politycznego wykreował A.Steinberg. Mówi ona, iż marketing polityczny
sprowadza się do czterech elementów:

1)wykorzystania badań do zrozumienia środowiska politycznego, zachowań konsumentów(wyborców) oraz zachowania kontrkandydatów
2)skutecznego zaprezentowania produktu(kandydata) jego konsumentowi(wyborcy)
3)wykorzystania różnych metod marketingowych w celu sprzedaży produktu jego nabywcom w dniu wyborów
4)penetrowania rynku wyborczego poprzez środki masowego przekazu

Jak widać z zaprezentowanej koncepcji działania marketingowe prowadzone są przez cały czas, a przynajmniej powinny być tak prowadzone. Podczas kampanii wyborczych następuje ich intensyfikacja. Wówczas działania te są nazywane marketingiem wyborczym. A ich celem jest spopularyzowanie kandydatów i programu politycznego partii , doprowadzenie do uzyskania przez kandydatów jak najwięcej głosów, a w konsekwencji- wygranie wyborów lub osiągnięcie w nich jak najlepszego wyniku.
Marketing w polityce rządzi się tymi samymi generalnymi zasadami, które dotyczą marketingu komercyjnego. Zauważalne różnice strukturalne pomiędzy procesem kształtowania wizerunku polityka i marki produktu nie wpływają jednak na funkcjonowanie rynkowych relacji między uczestnikami kampanii wyborczej .
Mimo krytyki politycy nie rezygnują ze stosowania marketingu politycznego, którego znaczenie dla ich wyników wyborczych w dobie szybkiego rozwoju mediów takich jak telewizja czy internet, nieustannie rośnie. Dziś zrezygnowanie z walki o wyborcę za pomocą technik zaczerpniętych z marketingu handlowego musi równać się porażce. Wiedzą o tym politycy, wiedzą także specjaliści od reklamy.
Na tożsamość polityka, czyli na zbiór cech, które umożliwiają mu pozytywne odróżnienie się od innych polityków, składa się przyjęty przez niego program wyborczy, który rozumieć można jako deklarowany przez niego system wartości i system komunikowania się, w skład, którego wchodzi system identyfikacji wizualnej (logo partii, wygląd polityka, kolorystyka, symbole) i leksykalnej (imię i nazwisko, nazwa partii, hasła i slogany, język przemówień). Założony model struktury tożsamości powinien odpowiadać oczekiwaniom grup wyborców, o głosy, których polityk chce się ubiegać. Konglomerat elementów składowych jego systemu tożsamości powinien tworzyć spójną całość, która w założonej perspektywie czasowej kampanii wyborczej powinna znaleźć jak najpełniejsze odzwierciedlenie w postaci wizerunku.