Prawo Farmaceutyczne ze względu na grupy docelowe wyróżnia kilka typów reklam środków farmaceutycznych, są to: reklamy kierowane do publicznej wiadomości, do osób uprawnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami leczniczymi. W przypadku dwóch ostatnich grup reklamą jest także odwiedzanie przez przedstawicieli handlowych lub medycznych, dostarczanie próbek produktów leczniczych, sponsorowanie spotkań promocyjnych, a także sponsorowanie konferencji, zjazdów i kongresów naukowych.
Zgodnie z ustawą, reklama przeznaczona do publicznej wiadomości nie może odwoływać się do zaleceń osób znanych publicznie, naukowców, osób posiadających wykształcenie medyczne, farmaceutyczne lub sugerujących posiadanie takiego wykształcenia. Ponadto, zgodnie z ustawą, osoby wymienione powyżej nie mogą prezentować produktu leczniczego.
W przypadku reklamy adresowanej do publicznej wiadomości istnieje wiele zakazów. W odniesieniu do tej grupy nie wolno reklamować leków wydawanych wyłącznie na podstawie recepty, zawierających środki odurzające i substancje psychotropowe, czy umieszczonych na wykazie leków refundowanych. Reklama nie może także sugerować, że można uniknąć porady lekarskiej lub zabiegu chirurgicznego, lub też, że osoba zdrowa poprawi swój stan zdrowotny dzięki przyjmowaniu danego środka leczniczego, czy w przypadku osób chorych – że nieprzyjmowanie produktu leczniczego może pogorszyć ich stan zdrowia. Nie wolno także sugerować skuteczności lub bezpieczeństwa stosowania produktu leczniczego wynikającego z jego naturalnego pochodzenia, czy sugerować, że dany produkt leczniczy jest środkiem spożywczym, kosmetycznym, czy innym artykułem konsumpcyjnym. Nie wolno także uzasadniać stosowania produktu leczniczego przez fakt dopuszczenia go do obrotu na rynku.
W reklamach produktów leczniczych musi zostać zawarte ostrzeżenie o treści: „Przed użyciem zapoznaj się z treścią ulotki dołączonej do opakowania bądź skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, gdyż każdy lek niewłaściwie stosowany zagraża Twojemu życiu lub zdrowiu”. W reklamie wizualnej ostrzeżenie to musi stanowić co najmniej 10 proc. jej powierzchni, a tekst musi wyróżniać się od tła płaszczyzny i być czytelny. Natomiast w reklamie audiowizualnej ostrzeżenie należy umieścić w dolnej części reklamy, na płaszczyźnie stanowiącej nie mniej niż 20 proc. jej powierzchni. Musi ono zostać odczytane w sposób wyraźny w języku polskim i ukazywać się na ekranie nie krócej niż 5 sekund.
Nad przestrzeganiem przepisów ustawy w zakresie reklamy nadzór sprawuje Główny Inspektor Farmaceutyczny.
Do najpopularniejszych form reklamy leków zaliczyć można reklamę telewizyjną (ta zapewnia producentom najszersze dotarcie z produktem za najniższą cenę), reklamę prasową (głównie w magazynach dla kobiet, poradnikowych i o zdrowiu), bezpłatne gazetki konsumenckie oferowane w aptekach, reklamę radiową, organizację eventów, a także działalność na portalach społecznościowych i tworzenie własnych stron www.
Źródła:
- Ustawa z dnia 6 września 2001 roku - Prawo farmaceutyczne
- http://www.przedstawicielemedyczni.pl/artykul/766/w-jaki-sposob-reklamowac-produkty-lecznicze-
- http://www.polskieradio.pl/5/115/Artykul/312896,Wszechobecne-reklamy-lekow-Nie-zawsze-zgodnie-z-prawem
- www.press.pl
- http://www.brief.pl/baza-wiedzy/prawo/art13,uregulowania-prawne-dotyczace-reklamy-lekow.html
- http://prawo.money.pl/aktualnosci/wiadomosci/artykul/reklama;lekow;scisle;regulowana,16,0,366352.html
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz