Dziennikarz vs. PRowiec - brakuje chemii?

Relacja dziennikarza i PR-owca powinna działać na zasadzie symbiozy. Coraz częściej jednak ci drudzy chcą przejąć rolę mediów – czytamy w adweek.com. Jasmine Bina z JB Communications w rozmowie z portalem przyznaje, że proponowanie dziennikarzom tematów nie jest łatwym zadaniem. „To coś nienaturalnego. Kontaktujesz się z kimś po to, by zrobił coś, czego i tak wiesz, że nie ma zamiaru”. Współpracy nie ułatwia także nastawienie przedstawicieli mediów. Autor artykułu przytacza także wypowiedź jednego z dziennikarzy. Ten przyznaje, że jego skrzynka odbiorcza „codziennie jest zalewa bardzo dużą liczbą informacji prasowych, które i tak nie są przydatne”. PR-owcy widzą to nastawienie i zamiast współpracować, często próbują przejąć rolę mediów. Sami przygotowują raporty – czym podkreślają, że stawiają na obiektywne informacje. Ich biura prasowe zaczynają także pełnić funkcję małych redakcji. Jednak te działania mają mało wspólnego z publicystyką – zaznacza autor.

Agresja bierze się z niezrozumienia ról lub braku umiejętności zawodowych. Dobry dziennikarz wie, że jego zadaniem jest zapoznanie się z różnymi informacjami, które mogą być interesujące dla odbiorców. Profesjonalny PR-owiec rozumie, że jego zadanie to dostarczanie informacji, a nie zasypywanie dziennikarskich skrzynek spamem reklamowym.

Branża PR przyciąga również coraz więcej dziennikarzy, na co wpływ mają przede wszystkim zarobki. W ostatniej dekadzie różnica w wynagrodzeniach specjalistów PR i dziennikarzy w USA zwiększyła się do blisko 20 tys. dolarów rocznie na korzyść tych pierwszych. Ich płace wzrosły w latach 2004-2013 z 43.380 dolarów do 54.940 dolarów rocznie, podczas gdy dziennikarzy - z 31.320 dolarów do 35.600 dolarów.

Dziennikarze lifestyle’owi w co piątym materiale umieszczają informacje zdobyte od PR-owców – wynika z badania agencji Edelman Polska. Są niechętni wobec rozmów telefonicznych, preferując inne formy kontaktu z przedstawicielami branży PR.
 

Wśród grzechów przedstawicieli branży public relations wymieniane są: natarczywość, nieznajomość osób, z którymi się kontaktują, ale także wysyłanie wiadomości z widoczną listą e-mailingową.

Niektórzy PRowcy poświęcają tak wiele czasu na nawiązanie kontaktu z mediami, że brak im czasu na podtrzymanie tego kontaktu. Część specjalistów ds. reklamy z dużym wyprzedzeniem planuje pisanie notatek, organizację imprez promocyjnych czy redakcję zakładowych gazetek.  Wypełniają swoje terminarze niemal do pełna i gdy zadzwoni do nich jakiś dziennikarz z pilną potrzebą spotkania, umawiają się najwcześniej na następny tydzień. Tylko że dla dziennikarza jest to już zwykle po deadlinie.

Dziennikarze tacą często cierpliwość. PR-owców dzielą na dwie grupy: kompetentni ludzie, którzy oferują ciekawe materiały i nie zabierają niepotrzebnie czasu oraz druga grupa, która nie ma pojęcia o mediach i zarzuca dziennikarskie skrzynki e-mailowe bezsensownymi materiałami.

Niektórzy PR-owcy sądzą, że dziennikarz połknie haczyk, kiedy przedstawią mu temat w sposób sensacyjny. To główna wada tej branży. Sprzedają temat już opisany przez konkurencję.

Jednak specjaliści PR wcale nie mają o dziennikarzach lepszego zdania. I choć nie zaprzeczają, że wysyłanie materiałów przez agencje do niewłaściwego adresata świadczy o ignorancji nadawcy przypominają, że grzeszą nią także dziennikarze. Niewielu z nich przygotowuje się do tematu, czytając artykuły o danej firmie, śledząc informacje o rynku. Efektem jest marnowanie czasu rozmówcy i zadawanie oczywistych pytań, na które odpowiedzi są powszechnie znane.

Co jest więc niezbędne, aby współpraca obu stron lepiej się układała? Profesjonalizm, ale i zwykła grzeczność oraz świadomość, że muszą ze sobą współpracować. Dobra współpraca z dziennikarzem pozwala agencji dotrzeć do odbiorców we właściwy sposób. Coraz szybszy przepływ informacji w mediach zmusza dziennikarzy do korzystania z wiedzy i kontaktów PR-owców.

Jak Cię widzą, tak Cię piszą czyli Kreowanie Wizerunku Osobistego (Personality Public Relations)

OGÓŁEM

Kreacja wizerunku to sposób w jaki chcemy samych siebie przedstawić światu. Jest on zależny od naszych upodobań, preferencji, przyzwyczajeń, stylu, gustu i mnóstwa innych czynników ale także od naszej tożsamości oraz zdolności percepcji innych, od ich możliwości postrzegania i oceny (http://michalswiderski.info/oferta/kreowanie-wizerunku). Kreacja wizerunku jest swego rodzaju autoprezentacją.

 źródło: http://michalswiderski.info/oferta/kreowanie-wizerunku

Wizerunek osobisty jest ogromnie istotny na każdym poziomie komunikacji. Najczęściej, posiadanie wizerunku osobistego konieczne jest w świecie show biznesu i polityce. Wyróżniamy dwa rodzaje wizerunku:

• Żywiołowy – ten rodzaj wizerunku nie istnieje już dzisiaj wśród osób, które chcą być postrzegane pozytywnie. Ten rodzaj skłania się bardziej ku teorii „zaakceptuj mnie takim jakim jestem”.W dzisiejszych czasach, przyjmowanie takiej pozycji na rynku, z góry stawia nas na przegranej pozycji.

• Przemyślany, kształtowany w odpowiednim kierunku – znany pod pojęciem „image”, oceniany jako sztuczny co nie jest do końca prawdą. Wizerunek ten jest kreowany w oparciu o indywidualne cechy psychologiczne
  i fizjologiczne jednostki, jej możliwości. 

Wizerunek to nie tylko to jak się wygląda, mimo, że obraz jest potężnym narzędziem. Jednak wizerunek człowieka to składowa kilku czynników. Prócz wyglądu są to także:

• Język ciała

• Umiejętności interpersonalne

• Budowanie relacji z ludźmi

• Sztuka porozumiewania się i modulacji głosu

• Zasady savoir-vivre i etykieta

JAK ZACZĄĆ?

1. Wizja samego siebie. Należy zastanowić się:

• Kim chcemy być?

• Jak chcemy być postrzegani?

• Co nasz wizerunek ma o nas mówić?

Odpowiadając sobie na te pytani a będziemy o krok bliżej do sukcesu.

2. Potencjał

Musimy odpowiedzieć sobie na pytanie: Czy na pewno sobie poradzę? Jeżeli od razu wiemy, że nie chcemy zmian i się do nich zmuszamy, zmiana wizerunku będzie tylko stratą czasu.

3. Badanie oczekiwań społecznych

Musimy dowiedzieć się kto będzie nas obserwował, z kim będziemy się kontaktować i współpracować, jakie są potrzeby naszego odbiorcy. Trzeba się zastanowić jak nasze cechy  dopasować do oczekiwań naszego otoczenia. Potrzeby społeczeństwa są zwykle oczywiste jednak w praktyce często wychodzą inne. Dialog ze społeczeństwem jest niezwykle ważny dlatego też trzeba o nim pamiętać. Inaczej nie stworzymy pozytywnego wizerunku naszej osoby.

4. Biografia

Kiedy już dowiemy się na ile możemy być użyteczni dla społeczeństwa, dobrze jest stworzyć własną biografię. Życiowa historia, wszelkie osiągnięcia i niepowodzenia, plany i cele na przyszłość. Społeczeństwo i nasze otoczenie czerpie informacje o nas z różnych źródeł, dlatego też musimy się zastanowić jakie informacje chcemy przekazać innym.

5. Życie prywatne

Odsłonięcie życia prywatnego: stosunki rodzinne, dzieci, partnerzy często mają duży wpływ, pozytywny lub negatywny, na nasz wizerunek. Ukrywając życie prywatne, możemy wydawać się mniej realni czy nudni. Nie każdemu jednak, może to odpowiadać i przy odrobinie sprytu, można to ominąć i nadal pozostać wiarygodnym.

6. Wygląd fizyczny

W komunikacji interpersonalnej bardzo ważny jest wygląd fizyczny i efekt pierwszego wrażenia czyli schludny, nie wyzywający ubiór, makijaż, fryzura, wzrost (osoby wysokie lepiej postrzegane są w roli przywódcy), paznokcie, zapach, oddech, czyste buty i wszystko to co w naszym odczuciu wywołałoby odrzucenie.

7. Język

Język jakim się posługujemy jest równie istotny. Należy unikać jąkania typu „yyyyy…” i „eeeee…”, potocznego języka, żartów, docinków.  Trzeba myśleć o tym co chce się powiedzieć, żeby się nie zaplątać w swojej wypowiedzi, patrzeć rozmówcy w oczy i słuchać go. Należy mówić krótkimi zdaniami, unikać wywodów, utrzymywać równe tępo rozmowy, umiejętnie modulować głosem.

WAŻNE !

(…) wszystkie wymienione wyżej pozycje zawierają w sobie jedną podstawową zasadę, jaką powinien kierować się człowiek. Jest nią szacunek dla innych oraz dla siebie. Poprzez to, jak wyglądasz, jak jesteś ubrany, jakich słów używasz, jak rozmawiasz z ludźmi, jaką postawę przyjmujesz czy jakimi wartościami w życiu się kierujesz wyrażasz szacunek bądź jego brak. (…) Bo wizerunek nie jest tym, co Ty o sobie myślisz. Wizerunek to wszystko, co myślą o nas inni, to jak nas postrzegają i odbierają. Każdy człowiek jest niepowtarzalny, dlatego tak ważne jest, aby nasz wizerunek był spójny z tym co siedzi i jest w nas.(http://purestyle.pl/czym-jest-kreowanie-wizerunku-i-co-sie-na-nie-sklada/).

Źródła:

• http://michalswiderski.info/oferta/kreowanie-wizerunku

• http://purestyle.pl/czym-jest-kreowanie-wizerunku-i-co-sie-na-nie-sklada/

• http://headmaster.pl/wp-content/uploads/kreacja-wizerunku-osoby.pdf